مکان های سوم شهری و پایداری اجتماعی مناطق شهر اصفهان

مکان­های سوم به عنوان محل اجتماع؛ توسط تعامل اجتماعی و شبکه ­ها شکل می­گیرند و می­توانند در تعیین الگوهای انسجام و مشارکت در نهادها و فرآیندهای اجتماعی تاثیر بسزایی داشته باشند؛ که پذیرای اجتماعات مختلفی به دور از محیط خانه و کار می­باشند. مقاله حاظر به لحاظ هدف توسعه ­ای کاربردی و از لحاظ روش­شناسی توصیفی-تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه­ای و بررسی­های میدانی می­باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه ساکنان شهر اصفهان می­باشند، که به صورت هدفنمد تعداد ۳۷۴ نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شدند. با توجه به مبانی نظری شاخص­های ۸ گانه مکان­های سوم شامل(پویایی و سرزندگی، آسایش و امنیت، دسترسی، دعوت کنندگی،  انعطاف­پذیری، عملکرد، معنا و محتوا ،فرم)، و شاخص­های ۶ گانه پایداری اجتماعی(تعامل اجتماعی، امنیت اجتماعی، عدالت اجتماعی، مشارکت اجتماعی،حس­تعلق اجتماعی و هویت اجتماعی) استخراج شد. هدف این پژوهش، بررسی نقش مکان­های سوم در پایداری اجتماعی مناطق شهری اصفهان؛ و کشف روند الگو جهت طبقه­بندی مولفه ­های پایداری اجتماعی و نقش مکان­های سوم بر آن­ها با استفاده از روش دیمتل به منظور تجزیه و تحلیل و رتبه­ندی عوامل علی و معلولی با رویکرد آینده پژوهی می­باشد، نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل  علی و معلولی دیمتل نشان می­دهد که پویایی و سرزندگی و انعطاف­پذیری، اصلی­ترین و تاثیرگذارترین عوامل در افزایش پایداری اجتماعی شهر اصفهان هستند. نتایج پژوهش نشان می­دهد که، با توجه به درهم آمیزی مولفه­ها و شاخص­های مفهوم مکان­سوم با ابعاد مختلف شهر، نقش آن بر جوانب مختلف پایداری از جمله پایداری اجتماعی انکارناپذیر می­باشد و  در خصوص مناطق شهری اصفهان به خوبی قابل استناد می­باشد.

کلیدواژه ها:

Third place ، social sustainability ، DEMATEL ، Isfahan ، پایداری اجتماعی ، دیمتل ، شهر اصفهان ، مکان سوم