نقش نهاد خانواده در حفظ زبان ها: مطالعه موردی زبان آذربایجانی در تبریز

امروزه کاهش تنوع زبانی و فرهنگی به یکی از مسائل مهم و قابل تامل در حوزه های جامعه شناسی و زبان شناسی تبدیل شده است. برآوردها نشان می دهد نیمی از ۷۰۰۰-۶۰۰۰ زبان موجود در دنیا تا آخر این قرن یا به کلی ازبین خواهند رفت و یا درمعرض خطر قرار خواهند گرفت.این کاهش اغلب به واسطه تغییر تدریجی زبانی رخ می دهد که در آن جوامع زبانی یک یا چند زبان دیگر را به قیمت ازدست دادن زبان اول (مادری) خود می آموزند. بر همین اساس، با استفاده از روش تحقیق پیمایشی و یک مصاحبه گروهی با مادران دارای فرزند زیر ده سال، این تحقیق به بررسی نقش خانواده و تاثیرپذیری آن از محیط زبانی در حفظ زبان آذربایجانی و انتقال آن به نسل های بعدی در تبریز می پردازد. تحلیل داده ها نشان می دهد به رغم اینکه پدران و مادران و فرزاندانشان نقش بسزایی در حفظ زبان ها ایفا می کنند، نگرش و تصمیمات و رفتار زبانی خانواده ها تحت تاثیر عوامل محیطی خارج از خانه قرار دارند. بنابراین، برای حفظ هرچه بهتر یک زبان، باید علاوه بر استفاده روزمره از آن در خانه، محیط زبانی مطلوبی برای تحکیم، تقویت و ترویج نگرش ها و رفتارهای مثبت نسبت به آن زبان وجود داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تغییر زبان ، حفظ زبان ، زبان آذربایجانی ، تبریز