بررسی ظهور «ریزوسفییر» در رمان در وست میلز

مقاله حاضر به ­بررسی «ریزوسفییر» و نقش آن در چالش ساختار حاکم و جغرافیای فرهنگی می ­پردازد. نویسنده با استفاده از رویکرد «چپ ­نوگرا» و بهره گیری از منتقدانی نظیر دلوز، گاتاری و فوکو و تمرکز بر مقوله­ های «شیزوئید»، «کولی» و مفاهیمی نظیر «بازقلمروسازی» در پی پاسخ به ­این پرسش است که چگونه «ادبیات اقلیت» با جایگزینی «ساختار/مکانیسم» ادیپی با «ماشین» ضد ادیپی می ­تواند مقوله هستی ­شناختی­ گفتمان نئولیبرالیسمی را به چالش کشد و نوعی سیالیت «ریزوسفییری» بیافریند؟ بدین منظور رمان در وست میلز (۲۰۱۹) نوشته دیشون چارلز وینزلو بررسی می­ شود تا با تمرکز بر مفاهیمی نظیر «هتروتوپیا»، «بدن بدون اندام» و «گریزگاه ­ها»، ساختار خانوادگی متفاوتی از آنچه تحت تاثیر گفتمان کاپیتالیسمی شکل گرفته به ­تصویر کشد؛ ساختاری که با تاکید بر سیالیت، تقلیل فرد به ­صرف بعد اجتماعی (گفتمان ادیپی) را به چالش می­ کشد و می­ کوشد مفهوم نوینی از دموکراسی به دست ­دهد که مبتنی بر ساختار درختی نیست. استدلال می ­شود که با رهایی از قید دوانگاره­ ها، علاوه بر جایگزینی گفتمان لیبرالیسمی با «سیاست­ های خرد»، هویت نیز به امری سیال بدل می­ شود تا «هم ­نشست­» و رابطه افقی مبنای روابط انسانی شود.

کلیدواژه ها:

ریزوسفییر ، در وست میلز ، هتروتوپیا ، ماشین میل ، گریزگاه ها ، دیشون چارلز وینزلو