اثر میکروسیلیس بر روی برنامه زمان بندی اجرایی در بتن های با مقاومت زیاد

این مقاله حاصل کارهای آ زمایشگاهی انجام شده بر روی زمان های گیرش اولیه و نهایی بتن های با مقاومت بسیار زیاد و دارای در صد های مختلف میکروسیلیس می باشد . از روش مقاومت در برابر نفوذ ((ASTM C 403برای تعیین زمان های گیرش بتن استفاده شده است . در این روش ابتدا بتن ساخته می شود و سپس با استفاده از الک نمره چهار سنگدانه های درشت آن جدا می گردند این آزمایش به دلیل آنکه بر روی ملات بدست آمده از بتن انجام می شود بهتر از روش های عنوان شده درو BS. 4550 و ASTM C 266 ASTM C 191 می باشد . دانستن زمان های گیرش بتن در برنامه ریزی عملیات اجرایی آن بسیار مهم است در واقع این خصوصیت بتن در تعیین زمان مجاز حمل، ریختن در قالب، ویبره کردن و پرداخت سطحی بتن موثر است . از نتایج به دست آمده از آزمایش زمان گیرش اولیه برای یافتن نقطه شروع جمع شدگی خود به خودی بتن، که بیشترین مقدار جمع شدگی در بتن های با مق اومت بسیار زیاد را به خود اختصاص می دهد، نیز استفاده می شود . نتایج این پژوهش نشان می دهند که با افزایش در صد میکروسیلیس زمان های گیرش اولیه و نهایی بتن افزایش می یابند.

کلیدواژه ها:

زمان های گیرش ، مقاومت در برابر نفوذ ، بتن با مقاومت زیاد ، میکروسیلیس