نقش رهبری تحول آفرین مدیران دانشگاهی در توانمندی اعضای هیات علمی دانشگاه ها (مورد: دانشگاه تهران)

پژوهش حاضر، با هدف بررسی نقش رهبری تحول آفرین مدیران و توانمندی اعضای هیات علمی دانشگاه تهران صورت گرفته است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده­ها توصیفی از نوع پژوهش­های رگرسیونی است. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی پردیس علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران می باشد، که تعداد آن ها برابر با ۳۱۵ نفر می­باشد و از این تعداد ۱۵۲ نفر از طریق نمونه­گیری طبقه­ای به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه بود که پرسشنامه توانمندی روان­شناختی (اسپریتزر و میشرا، ۱۹۹۷) و پرسشنامه رهبری تحول­آفرین (باس و آولیو، ۱۹۹۷) برای این منظور استفاده شد. روایی ابزارها از نوع روایی محتوایی و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ (برای هر پرسشنامه به ترتیب؛ ۷۷/۰ و  ۷۹/۰) بدست آمد. نتایج نشان داد رهبری تحول آفرین مدیران و توانمندی روان­شناختی اعضای هیات علمی بالاتر از متوسط بوده و از نظر آماری نیز معنی­دار است. همچنین همبستگی مثبت و معنی­داری بین رهبری تحول آفرین و توانمندی اعضای هیئت دانشگاه تهران وجود دارد. نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که مولفه­های رهبری تحول­آفرین شامل؛ ویژگی­های آرمانی، رفتار آرمانی، انگیزش الهام بخش، ترغیب ذهنی و ملاحظات فردی قابلیت پیش­بینی توانمندی اعضای هیات علمی دانشگاه تهران را دارا می­باشند.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول آفرین ، توانمندی روان شناختی ، اعضای هیئت علمی ، دانشگاه تهران