رابطه مدل پنج عاملی شخصیت و مکانیسم دفاعی با ناگویی طبعی در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر رابطه مدل پنج عاملی شخصیت و مکانیسم دفاعی با ناگویی طبعی در دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه تبریز که از این جامعه، تعداد ۳۷۹ نفر به روش نمونه گیری خوشهای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو، ویژگیهای شخصیتی فرم کوتاه نئو و سبکهای دفاعی اندروز استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که شخصیت برونگرایی، تجربه پذیری و همسازی با ناگویی هیجانی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین ناگویی هیجانی با سبک دفاعی رشدیافته رابطه منفی و معنادار و با سبک دفاعی رشدنایافته و نوروتیک رابطه مثبت و معناداری دارد. از طرفی نتایج تحلیل رگرسون نشان داد که سبکهای دفاعی رشد نایافته و نوروتیک و ویژگیهای شخصیتی روانرنجورخویی و برون گرایی قادر به پیشبینی ناگویی هیجانی در دانشجویان هستند.

کلیدواژه ها:

ناگویی هیجانی ، ویژگیهای شخصیتی ، مکانیسمهای دفاعی.