اثربخشی بازتوانی شناختی رایانه یار در ملال تحصیلی دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه فزون کنشی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 228
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CPS-12-46_006
تاریخ نمایه سازی: 13 دی 1401
چکیده مقاله:
اختلال نارسایی توجه فزونکنشی همراه با الگوی پایدار عدم توجه و / یا فزونکنشی و رفتارهای تکانشی است که شدیدتر از آن است که معمولا در کودکان با سطح تحولی مشابه دیده میشود. ملال تحصیلی با هدر رفتن منابع انسانی و هزینههای مالی بسیار همراه است؛ ملال تحصیلی یکی از مسائل اساسی گریبان گیر نظامهای آموزشی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازتوانی شناختی رایانهیار در ملال تحصیلی دانشآموزان با اختلال نارسایی توجه فزونکنشی بود. شرکتکنندگان در این پژوهش شامل ۲۴ (۱۲ پسر و ۱۲ دختر) دانشآموز دارای اختلال فزونکنشی و نارسایی توجه مقطع ششم تا نهم منطقه هفت تهران در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود که به صورت نمونهگیری هدفمند، انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند. شرکتکنندگان پرسشنامه هیجانهای تحصیلی (پکران و همکاران، ۲۰۰۲) را در مراحل پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری تکمیل نمودند. گروه گواه در ده هفته ۲۰ جلسه بازتوانی شناختی رایانهیار (هفتهای دو جلسه ۳۰ دقیقهای) دریافت کردند. یافتهها بر اساس تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر در محیط نرمافزار SPSS-۲۶ مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان میدهد که ملال تحصیلی دانشآموزان با اختلال فزونکنشی نارسایی توجه در تمام خردهمقیاسها به طور معناداری با اندازه اثری متوسط کاهش پیدا کرده است. توسعه و ارزیابی اثربخشی اولیه مداخله بازتوانی رایانهیار برای کودکان دارای اختلال نارسایی توجه فزونکنشی میتواند اولین گام را در پر کردن شکاف موجود در ادبیات بالینی حال حاضر بردارد و باعث بهبود ملال تحصیلی و کارکرد دانشآموزان با اختلال نارسایی توجه فزونکنشی شود و در نتیجه میتوان انتظار داشت که باعث بهبود کارکرد تحصیلی این دانشآموزان بشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
میترا مایلی
دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی، واحد رودهن دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
خدیجه ابوالمعالی الحسینی
گروه روان‎شناسی، دانشکده روان‎شناسی و علوم اجتماعی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
مصطفی نوکنی
گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اراک، اراک، ایران
سیاوش طالع پسند
گروه علوم تربیتی آموزش وپرورش کودکان استثنایی، دانشکده روان‎شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران