بررسی رابطه شبکه های اجماعی با بزهکاری نوجوانان

هدف پژوهش حاضر بررسی بررسی رابطه شبکه های اجماعی با بزهکاری نوجوانان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی بود که بر اساس یافته های تحقیق میدانی شکل گرفته است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه نوجوانان کانون اصلاح و تربیت شهر تهران در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ می باشد. با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۸۰ نفر انتخاب و بررسی شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد. پرسشنامه اول به منظور بررسی میزان استفاده از شبکه های اجتماعی طراحی شده است. این پرسشنامه، میزان استفاده از شبکه های اجتماعی توسط نوجوانان و جوانان را اندازه گیری می نماید. پرسشنامه دوم به منظور گرایش به بزهکاری طراحی شده است. این پرسشنامه نیز، گرایش به بزهکاری را در قالب چهار بعد شامل(دزدی، مواد مخدر، مزاحمت و تخریب اموال عمومی)بررسی می نماید. جهت بررسی روائی محتوایی پرسشنامه ها، به دیدگاه متخصصان و اساتید استناد شد ، همچنین جهت بررسی پایایی پرسشنامه ها به ضریب آلفای کرونباخ استناد شد، که برای میزان استفاده از شبکه های اجماعی (۰/۸۷) و برای بزهکاری نوجوانان (۰/۷۹) محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز در سطح آمار توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد، و برای استنباط داده ها نیز از همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد بین استفاده از شبکه های اجتماعی و بزهکاری اطفال و نوجوانان کانون اصلاح و تربیت ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد (۰/۵۳۱).همچنین بین میزان استفاده از شبکه های اجتماعی و نوع بزهکاری در اطفال و نوجوانان در دو بعد دزدی، مواد مخدر ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که میزان استفاده از شبکه های اجتماعی و نوع بزهکاری در اطفال و نوجوانان بر اساس میزان تحصیلات رابطه معنی داری وجود داشت.

کلیدواژه ها:

شبکه های اجماعی ، بزهکاری نوجوانان ، کانون اصلاح و تربیت