تصفیه بی هوازی از طریق راکتور UASB و آزمایش قابلیت تجزیه پذیری بیولوژیکی هوازی فاضلاب روغن برش

شکست امولسیون و جداسازی روغن به تنهایی می تواند بیش از ۹۰ درصد آلودگی فاز آبدار را کم و آن را برای تصفیه آماده کند. در پژوهش حاضر قابلیت تجزیه بیولوژیکی فاز آبدار امولسیون آب- روغن به دو صورت بی هوازی و هوازی مطالعه شده است. روش هوازی در واقع امکان سنجی تجزیه بیولوژیکی پساب تصفیه بی هوازی برای رسیدن به استانداردهای لازم است. تصفیه بی هوازی در راکتور UASB انجام شد و انتخاب این راکتور به علت توانایی بالای آن در پذیرش فاضلاب های قوی است. آزمایش ها در دو مقطع زمانی ۱۵ روزه انجام شدند. بار حجمی دوره اول برابر kgCOD/m۳.d ۶۹/۰Lv= و در دوره دوم ۸/۱ با زمان ماند به ترتیب ۴۵ و ۱۵ روز است. سیستم دارای بازده حذف COD در حدود ۷۳ درصد است و به این ترتیب COD پساب خروجی به ترتیب ۲۹۰ و mg/l ۳۵۰ در بارگذاری اول و دوم به دست آمد. با وجود بازده بالا، پساب حاصل برای دفع به محیط زیست دارای استانداردهای لازم نیست و به تصفیه ثانویه نیاز دارد. بدین منظور عملیات انجام شده در راکتور ناپیوسته هوازی به منظور آزمایش قابلیت تجزیه پذیری بیولوژیکی شرح داده شده است. فاضلاب ورودی با غلظت mg/l ۴۰۰ در تناسب با پساب سیستم بی هوازی انتخاب و با زمان ماند ۱۰ ساعت، COD باقیمانده در پساب به  mg/l۶۸ کاهش یافت که این مقدار کاهش در حد مطلوب است. بنابراین، با استفاده از سیستم بی هوازی- هوازی می توان فاضلاب را تا حد استانداردهای زیست محیطی تصفیه کرد.

کلیدواژه ها:

بار حجمی ، تصفیه بیولوژیکی ، روغن برش ، راکتور UASB