ارائه الگوی های طراحی و احیا در مناطق رود کناری با رعایت اصول اکولوژیک منظر

به منظور نیل به طراحی پایدار اکولوژیکی – قبل از هر گونه اقدام به طراحی – تشریح وارزیابی وضعیت محیط و منابع ضروری است . از آنجا که محدوده طراحی در حاشیه رودخانه جاجرود و در پارک ملی خجیر واقع شده است ارزیابی توان اکولوژیک ( ارزیابی اکوسیستمی ) این محدوده جهت یافتن پهنه های مناسب برای تفرج متمرکز و گسترده انجام شد . به منظور تکمیل ارزیابی اکوسیستمی و در نظر گرفتن ارتباطات عرضی بین اکوسیستم ها – عناصر ساختاری منظر ( لکه ها و دالان ها ) مورد بررسی و شناسایی قرار گرفتند و الگوهای ناشی از آرایش فضایی گیاهان رود کناری و الگوهای مصنوع ( ناشی از دخالت های انسانی است ) استخراج شدند . سپس با استفاده از نتایج حاصل از ارزیابی اکوسیستمی و تفسیر الگوی تکرار لکه های گیاهی در فرمی مشابه – بهترین مکان به منظور طراحی تفرجگاه گردید . در پایان با استفاده از اصول اکولوژی منظر و یافته های ناشی از الگوهای ساختاری منظر در محدوده طراحی – راهکارهایی به صورت توصیه های طراحی مبتنی بر اکولوژی و زمینه منظر – ارائه شدند . برخی از این توصیه های طراحی برای محدوده مورد نظر و مناطق مشابه – شامل برقراری ارتباط و اتصالات اکولوژی (Connectivity ) بین لکه ها و دالان های منقطع – تلفیق لکه های کوچکتر ( Unificaton ) رعایت آرایش فضایی گیاهان – چیدمان کاشت آنها ( Spacing ) و استفاده از نیروی طبیعت به عنوان سرآغازی برای احیای مناطق تخریب شده می باشد.

کلیدواژه ها:

اکولوژی منظر ، پارک ملی خجیر ، توصیه های طراحی ، مناطق رودکناری