بهبود مدیریت پسماند و جمع آوری آب های سطحی در مدیریت شهری

مدیریت پسماند یک مسئله کلیدی برای مراجع ذیربط جهت توسعه پایدار زیست محیطی بوده و آنها را به چاره جویی در جهت مدیریت کارآمد پسماند واداشته است. عوامل موثر با اشاعه و پذیرش فناوری های نوین بکارگرفته شده در حوزه تفکیک در مبدا پسماند رابطه مثبت و معناداری دارند. نتایج حاکی است بهره گیری از این مدل به مدیران کمک می کند تا این ابعاد را شناسایی و با رفع نقاط ضعف و قوت در زمینه ذیربط، به ارتقا و بهبود اشاعه و پذیرش در مخاطبان فناوری های بکارگرفته شده تفکیک از مبدا پسماند اهتمام داشته و بتوانند علاوه بر معرفی موثر کاربران بیشتری را به استفاده از این فناوری ها ترغیب نمایند.در همین راستا توسعه، ایمن سازی و بهسازی شبکه اصلی و فرعی هدایت و جمع آوری آب های سطحی یکی از مهمترین اقدامات زیر بنایی در مسیر افزایش تاب آوری شهر و توسعه پایدار به شمار می آید. با توجه به محدودیت منابع آب موجود به منظور پاسخگویی به نیاز جوامع بشری، روشهای استحصال منابع آب نظیر جمع آوری آب باران از اهمیت ویژه ای برخوردارند. بعلاوه، کمبود منابع آب، وجود اقلیم گرم و خشک در ایران و دستیابی به توسعه پایدار، اهمیت استفاده بهینه از منابع آب موجود را دوچندان مینماید. جمع آوری رواناب های شهری و استفاده از آن برای مصارف شرب و یا آبیاری از جمله اقدامات مدیریتی در راستای استفاده بهینه از منابع آب است. اما افزایش شهرنشینی در ده ه های اخیر و رشد سریع شهرها به سمت حوضه های آبخیز بالادست، فرایندهای بارش- رواناب را در حوضه های شهری به شدت تحت تاثیر قرار داده است.