عوامل اجتماعی فرهنگی موثر بر گرایش به نزاع طایفه ای (مورد مطالعه: عشایر ایل پیجیک، شهرستان اهر)

نزاع به درگیری بین گروهی اطلاق می شود که بر سر ناسازگاری ارزشی، مسائل ناموسی، کمیابی منابع، فشار گروه ها، عصبیت اجتماعی و مواردی از این نوع در جوامع عشایری رخ می دهد. هدف اصلی پژوهش حاضر این است که چه عواملی در گرایش جوامع عشایری به نزاع طایفه ای تاثیرگذار است؟ روش مورد استفاده از نوع پیمایشی بوده و از طریق فرمول کوکران حجم نمونه ۲۷۰ نفر تعیین و بطور تصادفی توزیع شده است. یافته های استنباطی نشان می دهد که بین متغیرهای انسجام اجتماعی (۴۱/۰-)، مسئله­ی ناموسی (۵۵/۰) تقسیم به گروه خودی و غیر خودی (۵۵/۰)، کمیابی منابع (۶۱/۰-)، جامعه پذیری (۴۸/۰)، معامله­ی اجتماعی (۲۵/۰-) و ضعف بازدارندگی بیرونی (۳۹/۰-) با گرایش به نزاع طایفه ای معنادار و متغیر محرومیت نسبی و کنترل اجتماعی با نزاع طایفه ای معنادار نبوده است. ضریب همبستگی چندگانه برابر با ۶۷۱/۰ و ضریب تعیین برابر با ۴۲۱/۰ هست.

کلیدواژه ها:

نزاع ، عشایر ، کمیابی منابع ، جامعه پذیری ، همیاری محلی