رابطه روش تدریس کاوشگری با روحیه پژوهشگری در بین دانشجویان رشته پرستاری

مقدمه: بررسی اثربخشی محیط های آموزشی به لحاظ تﻘویت روحیه پژوهشگری به عنوان گامی در جهت تغییر رویکرد نظام آموزشی از حافظهگرایی به سمت تﻘویت تفکر پژوهشی و ایجاد انگیزه برای مهارت پژوهش در دانشجویان است. یکی از عوامل موثر بر این تفکرو مهارت پژوهش، نوع روش تدریس است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه روش تدریس کاوشگری با روحیه پژوهشگری در بین دانشجویان رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام یافت. روش ها: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته پرستاری در سال تحصیلی ۹۵-۹۶ بود که حجم نمونه ۱۸۱ نفر برآورد شد و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده،  انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته ۲۸ سوالی روش تدریس کاوشگری و پرسشنامه محقق ساخته ۳۵ سوالی روحیه پژوهشگری بود که پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. داده های گردآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. نتایج: در روش تدریس کاوشگری، مولفه استدلال کردن (۲۹۳/۰r=، ۰۰۱/۰>p)، مولفه حل مساله (۲۳۴/۰r=، ۰۱۱/۰>p)، مولفه فرضیه سازی (۲۲۹/۰r=، ۰۱۳/۰>p) و مولفه کنجکاوی (۴۶۲/۰r=، ۰۰۱/۰>p) با روحیه پژوهشگری رابطه مثبت و معنادار داشت. نتایج حاصل از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که از بین مولفه های روش تدریس کاوشگری، مولفه کنجکاوی پیش بینی کننده قابل اعتمادی برای روحیه پژوهشگری در بین دانشجویان رشته پرستاری به شمار می رود. نتیجه گیری: براساس نتایج از بین مولفه های روش تدریس کاوشگری، مولفه کنجکاوی پیش بینی کننده قابل اعتمادی برای روحیه پژوهشگری در بین دانشجویان رشته پرستاری به شمار می رود. از این رو، توجه به روحیه کنجکاوی دانشجویان عامل موثری برای تشویق آنان به پژوهش می باشد.

کلیدواژه ها:

Inquiry teaching method ، research morale ، nursing students ، روش تدریس کاوشگری ، روحیه پژوهشگری ، دانشجویان رشته پرستاری