اثر بخشی آموزش مبتنی بر پذیرش بر افزایش میزان امید، رشد پس از سانحه و پایبندی به درمان در افراد دارای ام اس شهرستان بابل

پژوهش حاضر با هدف بررسی بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر پذیرش بر افزایش میزان امید، رشد پس از سانحه و پایبندی به درمان در افراد دارای ام اس طرح ریزی و انجام شده است. جامعه آماری پژوهش کلیه بیماران عضو انجمن ام اس شهرستان بابل بوده که تعداد ۳۰ نفر از آنها جهت آموزش انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه بوده که شامل پرسشنامه امیدواری اسنایدر (۱۹۹۱)، پرسشنامه رشد پس از سانحه تدسچی وکالون (۱۹۹۶) و مقیاس پایبندی دارویی موریسکی نسخه هشت گزینه ای بوده است.تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار spss و با بکارگیری آزمون مانکووا انجام پذیرفت. یافته ضمن تایید هر سه فرضیه فرعی پژوهش نشان داد موزش مبتنی بر پذیرش بر افزایش میزان امید، رشد پس از سانحه و پایبندی به درمان اثرگذاری معنادار و مثبت دارد.

کلیدواژه ها:

پذیرش و تعهد ، افزایش امید ، رشد پس از سانحه ، پایبندی به درمان.