بررسی تاثیر مولفه های توانمندسازی بر خلاقیت کارکنان (مطالعه موردی : شهرداری منطقه هفت تهران)

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین توانمند سازی با خلاقیت کارکنان شهرداری منطقه هفت تهران بود. در این زمینه،مطالعه حاضر با تمرکز بر قابلیتهای درونی فرد، به بررسی نقش عامل توانمندسازی کارکنان بر توسعه رفتارهای خلاقانه درایشان در محیط سازمان شهرداری میپردازد. این تحقیق بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت گردآوری داده هاتوصیفی-پیمایشی میباشد. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کارکنان سازمان شهرداری منطقه هفت تهران بوده و نمونهآماری مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای دربردارنده ۲۷۱ نفر میباشد. ابزار اصلی گردآوری داده ها درمطالعه حاضر، پرسشنامه بوده که روایی فنی آن از طریق تایید خبرگان فراهم آمده و پایایی آن نیز برای هر دسته از گویه هایمربوط به متغیرها به روش آلفای کرونباخ بالاتر از ۰/۷۰ محاسبه گردید. همچنین، داده های گردآوری شده با استفاده از روشرگرسیون و معادلات ساختاری و نرمافزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان دادند کهمتغیر توانمندسازی رابطه معناداری با خلاقیت کارکنان دارند. از بین ابعاد توانمندسازی بجز ابعاد شایستگی و اثر بخشی کهرابطه معناداری با خلاقیت نداشتند، سایر ابعاد یعنی معناداری، خودمختاری و اعتماد رابطه معناداری با خلاقیت کارکنانداشتند. مبتنی بر نتایج حاصله، مدیران میتوانند از طریق توسعه حیطه اختیاری کارکنان و افزایش اعتماد به نفس ایشان درزمینه مدیریت امور خود، خلاقیت را در کارکنان ارتقاء بخشند.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، خلاقیت ، منابع انسانی ، شهرداری تهران