بررسی حق طلاق زوجه در حقوق ایران

دوره پس از مشروطه با شروع دوره مشروطه فضای ایران در حال دگرگونی از جامعه ای سنتی به سوی جامعه ای با قوانین مدرن بود از این رو با فعالیتهایروزنامه نگاران و نمایشنامه نویسانی همچون میرزا فتحعلی آخوندزاده و میرزا آقاخان کرمانی با انتشار آثارشان اولین نمونه های اعتراض به ازدواج اجباری در تاریخ معاصر ایران شکل میگرد. اولین قانون در این زمینه در سال ۱۳۱۰ با نام »قانون راجع به ازدواج«بر اساس قوانین شریعت اسلام به تصویب رسید که شهروندان را موظف به ثبت ازدواج و طلاق در دفتار دولتی میکرد. با تلاش فعالان و حامیان حقوق زنان در دوره های مختلف باعث شد که این قوانین بارها در سالهای بعد مورد تجدید نظر قرار بگیرند که تصویب »قانون حمایت خانواده« و اصلاحیه بعدی آن از نتایج این تلاشها بود که به ترتیب در سالهای ۱۳۴۶ و ۱۳۵۴ با پیگیری سازمان زنان ایران به تصویب رسید که به این ترتیب حق طلاق بدون قید و شرط مرد محدود میشد.دوره پس از انقلاب ۱۳۵۷ بازگشت قوانین خانواده به قوانین مورد تایید دین اسلام جزو اولین تغییراتی از قانون بود که بعد از انقلاب ۱۳۵۷ و به دستور روح اللهخمینی صورت گرفت که با اعتراض گروهی از وکلای مدافع حقوق زنان در اعتراض به لغو »قانون حمایت از خانواده« همراه بود که راه به جایی نبرد و در نتیجه آن حق کامل و یک جانبه طلاق به مرد داده شد.

کلیدواژه ها:

حقوق ، ایران ، حق ، طلاق ، زوجه