بازشناسی شیوه های امر به معروف ونهی از منکر در تصوف عملی ابوسعید ابوالخیر
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 19، شماره: 74
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 208
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-19-74_014
تاریخ نمایه سازی: 8 دی 1401
چکیده مقاله:
ابوسعید ابوالخیر به عنوان عارفی انساندوست علیرغم رفتارهای خشن متشرعه عصر خود، با تاثیرگذاری یک مرشد معنوی و بهکارگیری شیوههای غیرمتدوال و خلاقانه، بدون آنکه موجبات آزردگی کسی را فراهمسازد، به امر به معروف و نهی از منکر میپرداخت و مانع بسیاری از نابهنجاریها و مفاسد میشد. آنچه در این مقاله به عنوان مسئله اصلی مورد بررسی قرارگرفته، این است که التزام عملی ابوسعید به این فریضه دینی با وجود تساهل و تسامح وی از یک سو، و رویکرد ملامتیگری وی از سوی دیگر، چگونه صورت میگرفتهاست و آیا در شیوههایی که او در انجام این فریضه بهکارمیبسته، امر به معروف و نهی از منکر در معنای فقهی و اخص آن انجاممیگرفته یا در معنای عام؟ آنچه از بررسیها حاصلشد، این بود که روش اصلی ابوسعید در امر به معروف ونهی از منکر استفاده از زبان عامیانه متناسب با ظرفیتهای فکری و فرهنگی مردم زمانه خود بوده و او با توجه به تفاوتهای فردی و خصوصیات روحی افراد، به جای دعوت زبانی و موعظه مستقیم، بهطور غیرمحسوس و غیرمستقیم به اصلاح و تربیت افراد میپرداختهاست او در این شیوه به شکلی متناقضنما با عدم مبادرت به امر به معروف، موجب «امر به معروف و نهی از منکر» میشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی رحیمی
دانشجوی دکتری تخصصی گروه ادیان و عرفان، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، تاکستان، ایران.
هاتف سیاه کوهیان
استادیار گروه ادیان و عرفان، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، تاکستان، ایران. نویسنده مسئول: siahkuhian.۸۹۴۹@yahoo.com
جمشید صدری
دانشیارگروه ادیان و عرفان، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، تاکستان، ایران.