الگوی ساختاری قصد ترک خدمت و عملکرد شغلی مدیران براساس ذهن آگاهی: نقش میانجی فرسودگی هیجانی

پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی ساختاری قصد ترک خدمت و عملکرد شغلی مدیران براساس ذهن آگاهی با تاکید بر نقش میانجی فرسودگی هیجانی در میان مدیران دبیرستان های دوره دوم شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی، و از نظر نحوه گردآوری داده ها، توصیفی – همبستگی مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش مدیران دبیرستان های دوره دوم شهر اصفهان به تعداد ۳۹۹ نفر بودند که براساس جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) و به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، ۲۰۵ نفر از آن ها انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های ذهن آگاهی ترویجنز و همکاران (۲۰۱۵)، فرسودگی هیجانی مسلش و جکسون (۱۹۸۱)، قصد ترک خدمت لنتز (۲۰۰۴)، و عملکرد شغلی ناگیوئن، ترانگ و ناگیوئن (۲۰۱۲) بود. داده ها با به کارگیری آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی آزمون کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد بین ذهن آگاهی با قصد ترک خدمت رابطه معکوس و با عملکرد شغلی رابطه مستقیم وجود دارد. بین فرسودگی هیجانی با قصد ترک خدمت رابطه مستقیم و با عملکرد شغلی رابطه معکوس وجود دارد. یافته های مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد فرسودگی هیجانی در رابطه بین ذهن آگاهی و عملکرد شغلی مدیران نقش میانجی دارد. با توجه به نتایج، مسئولان آموزش و پرورش با برگزاری کارگاه های آموزشی ذهن آگاهی می توانند، ضمن کاهش فرسودگی هیجانی مدیران زمینه کاهش قصد ترک خدمت و بهبود عملکرد شغلی آن ها را فراهم کنند.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، عملکرد شغلی ، فرسودگی هیجانی ، قصد ترک خدمت