قیمت گذاری ساعت مبنا و دوره مبنای محدوده طرح ترافیک، مورد انتخاب وسیله شهر تهران

با رشد شهرها و افزایش تعداد خودروها، تنها افزایش ظرفیت و تامین عرضه مناسب و بیشتر نمی تواند بهترین گزینه تلقی شود. تهران شهری است که با معضل تراکم ترافیک و آلودگی هوای ناشی از خودروها روبرو است. با توجه به قیمت گزاف ارتقا وضعیت عرضه در هسته مرکزی شهر در کنار ارزش تاریخی معابر و ساختمان های موجود در این منطقه عملا امکان تعریض معابر یا استفاده از سیستم های حمل ونقل انبو ه بر وجود ندارد. ازاین رو، دو طرح مدیریتی طرح ترافیک و طرح تردد نوبتی (زوج یا فرد) در هسته مرکزی شهر اجرا می شود. در پژوهش حاضر، انتخاب وسیله افراد در محدوده طرح ترافیک شهر تهران، با عوارض متغیر نسبت ساعت روز بررسی شده است. برای این منظور از داده های رجحان بیان شده استفاده شده است. جهت بررسی تاثیر متغیر بودن عوارض نسبت به ساعت روز بر انتخاب وسیله کاربران، از دو رویکرد ساعت مبنا و دوره مبنا در این پژوهش استفاده شده است. در نظر داشتن ناهمگنی در خصوصیات شهروندان، باعث دقت بیشتر مدل ها می شود. ازاین رو از مدل لوجیت ترکیبی به عنوان مدل انعطاف پذیر برای یافتن ناهمگونی در رفتار افراد و منبع ایجاد این ناهمگونی استفاده شده است. با توجه به نتایج پرداخت مدل لوجیت ترکیبی می توان نتیجه گرفت که اختلاف سلیقه بین کاربران نسبت به ۹ متغیر وجود دارد. بررسی اثر حاشیه ای متغیر قیمت طرح ترافیک، نشان داد درصورتی که عوارض طرح ترافیک ۱۰۰۰ تومان زیاد شود، احتمال انتخاب گزینه خودرو شخصی در رویکرد ساعت مبنا ۱۲۷۷/۰ درصد و در رویکرد دوره مبنا ۱۴۷۵/۰ درصد کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

طرح ترافیک ، انتخاب وسیله ، مدل لوجیت ترکیبی ، ناهمگونی