ارزیابی عملکرد شوراها در افزایش مشارکت و توسعه روستاهای بخش مرکزی شهرستان شهریار

برنامه ریزی روستایی به عنوان یک ابزار ارزشمند برای ساماندهی فضاهای روستایی، امروزه نقش بیشتری را در انتظام بخشیدن به فعالیت و سکونت در روستاها عهده دار است. بخشی از این نقش با اهمیت با مقوله مشارکت مردم در تعیین خطوط اساسی برنامه ریزی و شرکت در فرآیند مدیریت روستایی توام بوده است. در پژوهش حاضر سعی شده است که عملکرد شوراهای اسلامی روستایی در دوره سوم آن، در حیطه افزایش مشارکت آنها، در روستاهای بخش مرکزی شهرستان شهریار، از دیدگاه مردم و اعضای شوراها مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. در این رساله، برای تبیین موضوع مورد بحث، با استناد به اسناد کتابخانه ای و کتب دانشگاهی به بررسی مفاهیم مشارکت، تمرکزگرایی، مدیریت و ... پرداخته شده است. همچنین برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، در رابطه با بررسی عملکرد شوراهای اسلامی روستایی، از روشهای پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده استفاده شده است. نتایج بدست آمده از این پژوهش بیانگر این موضوع است که شوراهای اسلامی روستایی علیرغم اعتقاد و اعتماد حدودی مردم روستایی به آنها، در زمینه توانایی توسعه و بهبود وضع روستاها به دلایل متعددی از جمله عدم اجرای حدودی وظایف و اختیارات خود، ناآشنا بودن با مقوله مشارکت، عدم حمایت جدی دولت، عدم همکاری مسئولین محلی با شوراها و ... فاقد کارایی های لازم میباشند.

کلیدواژه ها:

شوراهای اسلامی روستایی ، قوانین و مقررات شوراهای اسلامی روستایی ، مشارکت روستایی.