بررسی تاثیر مخارج بهداشتی دولت بر رشد اقتصادی ایران رهافیت مارکوف سوئچینگ

دستیابی به رشد اقتصادی پایدار، به عنوان یکی از سیاستهای اقتصاد کلان برای دولتها و اقتصاددانان از اهمیت بسیاری برخودار است. امروزه یکی از راهکارهای رسیدن به رشد اقتصادی مطلوب ارتقاء نظام سلامت در جامعه است. بنابراین هدف این پژوهش بررسی تاثیر مخارج بهداشتی دولت بر رشد اقتصادی ایران طی دوره ۱۳۵۸-۱۳۹۹ با بهره گیری از الگوی اقتصادسنجی مارکوف سوئچینگ است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که مخارج بهداشتی دولت مطابق انتظار، تاثیر مثبت و معنیداری بر رشد تولید دارد. مطابق ادبیات نظری، این اثرگذاری از چند جنبه قابل بررسی است. نخست آنکه افزایش مخارج دولت یک سیاست مالی انبساطی بوده و به تقویت رشد اقتصادی کمک مینماید. همچنین، اختصاص بودجه به حوزه سلامت و بهداشت، هزینه ای بر دوش دولت خواهد بود، اما این هزینه، به نوعی سرمایهگذاری در ایجاد جامعه ای توانمند محسوب میشود. این مساله در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران، با عنایت به پایین بودن سطوح درآمد سرانه خانوارها، نمود بیشتری خواهد داشت. ارتقای نرخ با سوادی نیز تاثیر مثبت و معنیداری بر رشد تولید داشت. ارتقای نرخ باسوادی، سیگنالی از توانمندی بیشتر نیروی کار نیز است. در مجموع، ضرایب مثبت مخارج بهداشتی دولت و نرخ باسوادی (با عنایت به عمومی بودن آموزش در کشور) حاکی از آن است که اتخاذ سیاستهای حمایت از سرمایه انسانی، کمک قابل توجهی به رشد و توسعه اقتصادی کشور خواهد نمود. از اینرو، اتخاذ سیاستهایی که موجب تقویت زیرساختهای آموزش و بهداشت، همچنین، ارتقای کمی و کیفی سرمایه فیزیکی گردد، میتواند گام موثری در جهت ارتقای رشد و توسعه اقتصادی کشور محسوب شود. در نهایت، اشتغال مطابق ادبیات اقتصادی، تاثیر مثبت و معنیداری بر رشد تولید داشت. در حالی که ضریب موجودی سرمایه، منفی و معنیدار بود. میتوان گفت انباشت سرمایه در کشور به اندازه و کیفیتی نیست که به رشد تولید کمک نماید.

کلیدواژه ها:

مخارج بهداشتی دولت ، رشد اقتصادی ، الگوی مارکوف سوئچینگ.