ارزیابی مزرعه ای یک دستگاه بارکن هندوانه

سطح زیر کشت هندوانه در ایران معادل ۲/۱ درصد از سطح زیر کشت کل محصولات زراعی و ۳/۴۲ درصد از سطح کشت محصولات جالیزی است. با این­همه، درجه مکانیزاسیون در تولید هندوانه در ایران ناچیز است. برداشت هندوانه به­ویژه مرحله بارگیری آن، به دلیل غیرمکانیزه بودن بسیار پرهزینه و زمان بر است. بر اساس پرسشنامه هایی که کشاورزان صیفی کار استان فارس پر کرده­اند، ۷۰ درصد نیروی انسانی در مرحله برداشت برای بارگیری محصول به­کار گرفته می شود. در این مطالعه، به معرفی و ارزیابی دستگاه کمک برداشت هندوانه برای بالا بردن راندمان برداشت پرداخته شده است. آزمایش­های مزرعه ای با شیوه های مختلف کار با دستگاه در حالت­های زیر اجرا و ظرفیت عملی مزرعه ای و درصد شکستگی ارزیابی شد، الف: چیدن هندوانه و بارگیری آن به­صورت همزمان و ب: بارگیری محصول از قبل چیده شده، سرعت های مختلف تسمه (۲۵/۰، ۴/۰ و ۵۵/۰ متر بر ثانیه) و تعداد متفاوت کارگر شامل یک نفر برای بارگیری و یک نفر برای تخلیه، سه نفر بارگیری و ۲ نفر تخلیه، ۴ نفر بارگیری و ۳ نفر تخلیه. نتایج تحقیق نشان می­دهد بیشترین ظرفیت بارگیری در روش بارگیری محصول از قبل چیده شده، با ۷ کارگر برای بارگیری و سرعت تسمه ۵۵/۰ متر بر ثانیه به­میزان ۲/۱۳ تن در ساعت است با بیشترین میزان شکستگی ۳۸ (درصد). کمترین ظرفیت عملی مزرعه ای نیز در روش چیدن و بارگیری همزمان هندوانه با ۳ کارگر و سرعت تسمه ۲۵/۰ متر بر ثانیه به­میزان ۱۵/۶ تن در ساعت به­دست­آمده است. در روش برداشت چیدن و بارگیری همزمان هندوانه با تیمارهای ۵ کارگر و سرعت تسمه ۲۵/۰ متر بر ثانیه ، ۷ کارگر و سرعت تسمه ۲۵/۰ متر بر ثانیه و ۷ کارگر و سرعت تسمه ۴/۰ متر بر ثانیه شکستگی محصول در زمان بارگیری مشاهده نشد. روش چیدن و بارگیری همزمان هندوانه با ترکیب سطوح ۷ کارگر و سرعت تسمه ۴/۰ متر بر ثانیه مناسب ترین عملکرد دستگاه از نظر بیشترین ظرفیت عملی مزرعه ای و کمترین درصد شکستگی را در پی داشت. در این روش نیروی انسانی مورد نیاز برای چیدن و بارگیری یک تن هندوانه از ۱۴/۱ ساعت کارگر در روش سنتی به ۶۱/۰ ساعت کارگر کاهش یافته­است.

کلیدواژه ها:

تعداد کارگر ، سرعت تسمه ، درصد شکستگی ، روش بارگیری ، ظرفیت عملی مزرعه ای