الزامات و پیش بینی های حقوق بین الملل برای استقرار مهاجران اقلیمی در مقصد

در کتب معتبر آمده که انسان تعهد وفاداری به خالق را برای لحظه­ای فراموش کرد و بهشت را که مکانی نورانی و قرب رحمت خداوند بود از دست داد و سفر هبوط را در پیش گرفت اما خالق مهربان او را بخشید و در سرزمینی پاک و دست نخورده ای جای داد و به آوارگی او راضی نشد. اما اکنون به دلایل گوناگون برخی از ملل جهان سرزمین خود را ترک کرده و به صورت بی­خانمان در سراسر قاره­ها در حال حرکت­اندکه مهاجرت به دلیل تغییرات جهانی آب وهوا از بارزترین مصادیق افزایش مهاجرت­های گروهی می­باشد و اسکان مجدد آن­ها به یک چالش بین­المللی مبدل شده است. هدف از این تحقیق آشنایی با معضل مهاجرت­های اقلیمی و ارزیابی­کارکرد مقررات حقوق بین­الملل در اسکان مجدد پناهجویان اقلیمی است. متدلوژی به کار رفته در این تحقیق روش اسنادی و الگوهای تحلیل ثانوی بوده و در پایان مباحث با استمساک از دستاوردهای موجود، کارآمدی اجرای این تدابیر با روش امکان سنجی مورد قضاوت قرار خواهد گرفت. در نهایت نتایج به دست آمده ثابت می­کند که کشورهای جهان و جامعه بین­المللی باید به موضوع اسکان مجدد مهاجران اقلیمی به عنوان یک فرصت و نه یک تهدید نگریسته و از رهیافت­های حقوقی ملایم­تری در مقایسه با دیگر پناهجویان بهره گیرند تا از رشد تصاعدی میزان آوارگان و مهاجران زیست محیطی و بلاتکلیفی حقوقی و عملی آن­ها جلوگیری کند.

کلیدواژه ها:

مهاجرت ، مقررات حقوق بین الملل ، اسکان مجدد ، مهاجران اقلیمی ، تدابیر عملیاتی