تحلیل رفاه اجتماعی در ایران با تاکید بر توسعه انسانی از منظر جامعه شناسی اقتصادی

یکی از معیارهای مناسب برای سنجش شرایط هر کشوری، ارزیابی وضعیت اجتماعی و رفاهی آن کشور بوده و بایستی بهبود وضعیت رفاه اجتماعی هر جامعه ای به عنوان یکی از اهداف کلان اقتصادی مد نظر قرار گیرد. مفهوم توسعه انسانی به جای تمرکز بر ابزار، به اهداف پیشرفت و توسعه تاکید دارد. توسعه انسانی به مفهوم فرایند گسترش حیطه انتخاب افراد و بهبود رفاه آنهاست. مهمترین ابعاد توسعه انسانی زندگی طولانی و سالم، دانش و استانداردهای زندگی آبرومندانه هستند. موضوع این تحقیق بررسی تاثیر ابعاد توسعه انسانی بر رفاه اجتماعی در ایران است. جامعه آماری متغیرهای کلان اقتصاد ایران در طی سالهای ۱۳۶۶ الی ۱۳۹۶ است. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار ایویوز و روش خودرگرسیون برداری انجام شده است. نتایج تحقیق نشان می­دهد که رابطه معناداری بین شاخص توسعه انسانی و رفاه اجتماعی در ایران  وجود دارد. به طوری که مقدار بردار نرمال شده برای متغیر شاخص آموزش (تحصیلات)، امید به زندگی و درآمد سرانه به ترتیب برابر ۸۶۵۴۷/۲، ۶۳۵۷۴/۲ و ۲۸۷۴۵/۴ است. همچنین نتایج بررسی­ها نشان داد شوک در شاخص توسعه انسانی از قبیل شوک­­های آموزش، شاخص امید به زندگی و درآمد سرانه به ترتیب ۴۷۲/۲۰، ۶۴۵/۰و ۴۵۶/۳ درصد در کوتاه­مدت و ۸۸۳/۷۵، ۹۸۶/۰و ۵۸۷/۵ درصد از تغییرات بلندمدت رفاه اجتماعی در ایران را توضیح می­د­هند.

کلیدواژه ها:

توسعه انسانی ، رفاه اجتماعی ، آموزش ، امید به زندگی ، درآمد سرانه