تحلیل روابط بین سبک رهبری تعامل آفرین با مسئولیت پذیری و اشتیاق به کار

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین سبک رهبری تعامل آفرین با مسئولیت پذیری و اشتیاق به کار انجام شد. هدف پژوهش، کاربردی، روش گردآوری داده ها، میدانی و روش اجرا، توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه کارکنان یک سازمان ایرانی تشکیل دادند (۹۸۶=N). حجم نمونه با توجه به جدول «مورگان» ۲۷۸ نفر برآورد شد و برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه سبک رهبری تعامل آفرین باس (۲۰۰۰) و پرسشنامه مسئولیت پذیری کارول (۱۹۹۱) و پرسشنامه اشتیاق به کار شوفلی (۲۰۰۱) در مقیاس ۵ درجه ای لیکرت و ضرایب آلفای ۸۲/۰ و ۸۴/۰ و ۷۹/۰ بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف اسمیرنف (K-S)، ضریب همبستگی پیرسون و تکنیک مدل یابی معادلات ساختاری از طریق نرم افزارهای آماری SPSS-۲۲ و Lisrel استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که بین سبک رهبری تعامل آفرین با مسئولیت پذیری و اشتیاق به کار رابطه وجود دارد و میزان تاثیرگذاری سبک رهبری تعامل آفرین بر مسئولیت پذیری ۷۸ درصد و بر اشتیاق به کار ۶۵ درصد است.

کلیدواژه ها:

سبک رهبری تعامل آفرین ، مسئولیت پذیری ، اشتیاق به کار