مخالفان و موافقان حقوق بشر

تحول فکری بعد از رونسانس، اندیشه های متعدد و متنوعی را در باز یافت منزلت انسانی و طرفداری از حقوق بشر به همراه داشت؛ که از جمله طرفداران حقوق بشر ماکیاول، جانلاک، منتسکیو، ژان ژاک رسو، وکانت رامی توان نام برد ودید گاه های عمده این دانشمندان در مورد تعین سرنوشت شهروندان بر این است که اگرفرمان روایان ومجریان قانون باتشخیص مردم انتخاب شوند به مراتب بهتر از برگزیده گان سلاطین هستند زیرا اینکه توده مردم از پادشاهان دور اندیش تر و در مقصد خود پابر جاترند و قضاوت شان نیز از آن شهریاران بهتراست وبی دلیل نبوده است که گفته اند «صدای خلق صدای خداست» و به نظر آنها دولت آزاد، دولتی است که در آن شهروندان آزادانه و از روی میل به قوانین کشور خود اطاعت کنند؛ برعکس دولت های مقید که در آن احکام فرمانروایان به زور بر اتباع کشور تحمیلمی شود، وبسیاری از آنها بر این باور اند که هرفرد دارای حقوق است ولو اینکه این حقوق مورد شناسایی دولت قرار نگیرد، وآزادی افراد عبارت از این است که انسان حق داشته باشد هرکاری را که قانون اجازه داده است ومی دهد بکند و آنچه راکه قانون منع کرده وصلاح او نیست مجبور به انجام آن نگردد، در این صورت اگر مرتکب اعمالی شود که قانون منع کرده، ودیگرآزادی انجام وجود نخواهد داشت؛ زیرا این که آزادی حقوق طبعی تمام افراد است و حس آزادی خواهی در همه کس وجود دارد و هیچیک از آنها بر دیگران بر تری نداشته و حق ندارد به همنوعان خود مسلط شود. اما، در باز تاب این نگرش آزادی خواهانه، تاریخ پاره از جریانات فکری را در مخالفت با حقوق بشر ثبت کرده است که به شرح زیرمی توان نام برد ۱- مخالفت حقوق بشر در اندیشه محافظه کار ۲- مخالفت مارکسیستی با حقوق بشر. متفکران مکاتب ذکر شده حقوق بشر را ابزاری برای جهانی کردن ارزش های سر مایه داری و نادیده گرفتن مسئولیت های اجتماعی تلقی کرده و آنها جریانات پر التهاب ودرد ناک تاریخی ومن جمله انقلاب فرانسه، را به منزله لعن ونفرین عذاب الهیمی دانستند. کلید واژگان: حقوق بشر، موافقان، مخالفان.

کلیدواژه ها:

کلید واژگان: حقوق بشر ، موافقان ، مخالفان