ارزیابی کارآیی کودهای دامی در تولید گیاه دارویی آویشن دنایی (Thymus daenensis L.)
محل انتشار: فصلنامه بوم شناسی کشاورزی، دوره: 14، شماره: 3
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 198
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AGRY-14-3_005
تاریخ نمایه سازی: 28 آذر 1401
چکیده مقاله:
اگرچه کارایی کودهای دامی چندین فصل زراعی تداوم دارد، ولی کارایی سال اول اهمیت بیشتری دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی کارایی منبع و مقدار کود دامی در تولید گیاه دارویی آویشن دنایی (Thymus daenensis L.) به صورت اسپیلت پلات در زمان در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح کود مرغی (۱۰۰، ۱۴۳ و ۲۵۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار ؛ PM۱۰۰، PM۱۴۳، PM۲۵۰)، سطوح کود گوسفندی (۱۰۰، ۱۴۳ و ۲۵۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار؛ SM۱۰۰، SM۱۴۳، SM۲۵۰)، سطوح کود گاوی (۱۰۰، ۱۴۳ و ۲۵۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار؛ CM۱۰۰، CM۱۴۳، CM۲۵۰) و کود شیمیایی (CF) و عدم مصرف کود (C) بودند که در دو چین مقایسه شدند. زیست توده گیاهی PM۲۵۰، SM۱۴۳ و SM۲۵۰ در چین اول برتری معنیداری در مقایسه با CF داشت، ولی در چین دوم اختلاف معنیداری بین تیمارهای کود دامی و شیمیایی مشاهده نشد. در چین اول عملکرد اسانس سطوح متوسط و بالای کودهای مرغی و گوسفندی و سطح بالای کود گاوی بیشتر از CF بود، ولی در چین دوم فقط سطح بالای کود مرغی برتری معنیداری در مقایسه با CF داشت. کارایی مصرف کود در تولید زیست توده همه تیمارهای کودی به استثنای SM۱۴۳ مشابه بود، ولی برای تولید اسانس SM۱۴۳ و PM۱۴۳ به ترتیب دارای بیشترین کارایی بودند. به کارگیری مقدار متوسط کود گوسفندی به دلیل برتری کارایی آن در مقایسه دیگر تیمارهای کودی اثربخشی بیشتری در اکوسیستم زراعی دارد، ولی چنانچه هدف تولید اسانس باشد، سطح بالای کود مرغی بر سطح متوسط کود گوسفندی اولویت دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عسکر قنبری عدیوی
گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، ایران.
سینا فلاح
گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، ایران.
زهرا لری گوئینی
پژوهشکده علوم پایه سلامت، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران.
مجتبی کریمی
گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :