بازسازی و توسعه

هدف اساسی مقاله حاضر بررسی رابطه بین بازسازی مناطق پس از سوانح و فرایند توسعه این مناطق اس ت و در پی پاسخگویی به این سوالات است که «آیا رابطه ای میان بازسازی و توسعه مناطق سانحه دیده وجود دارد ؟» و «آیا می توان این دو مقوله را به صورت همزمان پیگیری کرد؟» بدین منظور پس از ارائه تعریف و مفهوم بازسازی و هچنین مطرح نمودن ابعاد و مراحل آن، به ارائه دو نظریه مطرح در این باب م یپردازد. در این زمینه نظریه اول یا «دیدگاه توأمانی» معتقد است که با توجه به فرص ت های جدیدی که در سکونتگاه های زیستی آسیب دیده به وجود میآید، باید به اولویت بازگرداند ن روال عادی زندگی اشاره « دیدگاه افتراقی » توسعه در اولویت قرار گیرد . لیکن نظریه دوم یا می کند و با توجه به شرایط اضطرار، توسعه را یک حرکت ایده آلیستی می پندارد. پس از آنکه دو نظریه فوق مورد نقد و ارائه شده است که معتقد به بازسازی همخوان با توسعه « نظریه میانه » ارزیابی قرار گرفتند، نظریه سومی تحت عنوان است، بدین نحو که بازگرداندن روا ل عادی زندگی در اولویت است ولی نباید توسعه را نادیده انگاشت . بر این اساس ضمن استفاده از نکات مثبت هر دو نظریه، از یکسویه نگری های آنها پرهیز شده است . در این میان به منظور روشن تر شدن بحث، به برخی تجارب جهانی بازسازی اشاره شده و در آخر راهبرد اتخاذشده در بازسازی شهر زلزله زده بم در ایران مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

بازسازی ، توسعه ، سانحه ، زلزله