ارائه مدل ساختاری کمک طلبی بر اساس خودتعیین گری و شکفتگی با نقش میانجی درگیری تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه کمک طلبی با خودتعیین گری و شکفتگی با میانجیگری درگیری تحصیلی، به روش همبستگی انجام شده است.  بدین منظور از جامعه آماری دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه دولتی شهر تهران، که در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸، مشغول به تحصیل  بودند نمونه ای به حجم ۵۳۹ دانش آموز،  با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و  به پرسشنامه های کمک طلبی رایان و پنتریچ(۱۹۹۷)، درگیری تحصیلی شوفلی و بکر(۲۰۰۶)، نیازهای اساسی خود تعیین­گری دسی و رایان(۱۹۹۳) و مقیاس شکفتگی داینر و همکاران(۲۰۰۹) پاسخ دادند. داده های حاصل از پژوهش ،  با نرم افزار SPSS-۲۳  و AMOS-۲۳   تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند مدل ساختاری کمک طلبی بر اساس خودتعیین گری و شکفتگی با نقش میانجی درگیری تحصیلی دانش آموزان  با داده های تجربی ، برازش مناسبی داشت.  بین خودتعیین­گری، شکفتگی ودرگیری تحصیلی با کمک طلبی رابطه  معنادار وجود دارد. همچنین درگیری تحصیلی نقش واسطه­ ای در پیش­بینی کمک­ طلبی بر اساس خود تعیین گری داشت. نقش واسطه ای درگیری تحصیلی در پیش­بینی کمک­ طلبی بر اساس شکفتگی معنادار نبود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت،  میزان کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان به طور مستقیم براساس خودتعیین گری و شکفتگی و به صورت غیرمستقیم براساس درگیری تحصیلی دانش آموزان پیش بینی می شود.

کلیدواژه ها:

کمک طلبی ، خودتعیین گری ، شکفتگی ، درگیری تحصیلی