تحول ناشی از آموزش بر مبنای الگوی تدریس بدیعه پردازی بر پرورش خلاقیت دانش آموزان در درس زبان انگلیسی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی اثرات الگوی تدریس بدیعه پردازی بر پرورش خلاقیت دانش آموزان در درس زبان انگلیسی و مقایسه آن با الگوی تدریس سنتی انجام گرفته است. این مطالعه به روش نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل صورت گرفته است. جامعه آماری، شامل کلیه دانش آموزان دختر سال سوم دوره متوسطه اول شهرستان سرپل ذهاب در سال تحصیلی ۱۳۹۵ بود. به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، تعداد۶۴ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت از آزمون سنجش خلاقیت تورنس(فرم ب) و راهنمای استفاده از الگوی تدریس بدیعه پردازی می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های میانگین و انحراف معیار و آزمون تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج نشان داد که میانگین نمرات خلاقیت دانش آموزان گروه آزمایش که از تدریس بدیعه پردازی برای آموزش آنها استفاده شده بود به شکل معنی دار آماری از گروه کنترل که به شکل متداول آموزش دیده بودند در پس آزمون، بیشتر بود(p=۰.۰۰۱). همچنین بین میانگین نمرات گروه های آزمایش و کنترل در تمام خرده مقیاس های تفکرخلاق (سیالی، ابتکار،بسط و انعطاف پذیری)، تفاوت معنی دار آماری یافت شد(p<۰/۰۵).

کلیدواژه ها:

الگوی تدریس ، روش بدیعه پردازی ، خلاقیت ، درس انگلیسی ، دانش آموزان