رابطه بین اضطراب ویروس کرونا و حمایت اجتماعی و اثرات آن بر انگیزش تحصیلی (موردمطالعه: نمونه دولتی سنندج)

این پژوهش باهدف بررسی رابطه بین اضطراب ناشی از ویروس کرونا و حمایت اجتماعی و اثر آن بر انگیزش تحصیلی در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ اجرا شده است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی است که به شیوه پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر مدارس نمونه دولتی دوره اول متوسطه شهر سنندج به تعداد ۱۸۰ نفر تشکیل می دهد. روش حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان متشکل از ۱۱۸ نفر و به شیوه تصادفی ساده انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از سه نوع پرسشنامه استاندارد اضطراب ویروس کرونا (CDAS) علی پور و همکاران (۱۳۹۸)، پرسشنامه انگیزش تحصیلی (AMS) وارلند (۱۹۹۲) و پرسشنامه حمایت اجتماعی (۱۳۹۰) که روایی صوری و محتوایی آن ها توسط متخصصان مورد تائید و پایایی آن ها نیز به ترتیب ۹۱/۰، ۸۸/۰ و ۸۵/۰ می باشد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام تجزیه وتحلیل شدند. نتایج حاصل از یافته ها نشان داد بین اضطراب ویروس کرونا با حمایت اجتماعی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه معکوس و معناداری وجود دارد، اما بین حمایت اجتماعی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p= ۰/۰۵). همچنین ۱۴ درصد از انگیزش تحصیلی دانش آموزان را اضطراب اجتماعی می کاهد. در حالی که، ۱۹درصد انگیزش تحصیلی از طریق حمایت اطلاعاتی و حمایت عاطفی قابل پیش بینی است. درنتیجه، با فراهم سازی مداخلات مشاوره ای و روان شناختی با نقش حمایت اجتماعی از سوی مشاوران و مربیان مدرسه جهت کاهش اضطراب ویروس کرونا، می توان شاهد بهبود انگیزش تحصیلی در دانش آموزان شد.

کلیدواژه ها:

کرونا ویروس ، اضطراب ، اضطراب ویروس کرونا ، انگیزش تحصیلی ، حمایت اجتماعی