بررسی رابطه خودتنظیمی، فرسودگی تحصیلی و اشتیاق یادگیری در پیش بینی سازگاری شغلی دانشجویان پرستاری

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه خودتنظیمی تحصیلی، فرسودگی تحصیلی و اشتیاق یادگیری در پیش بینی سازگاری شغلی دانشجویان پرستاری بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی و علوم پزشکی اراک بود که حجم جامعه براساس استعلام از معاونت دانشجویی، تعداد ۲۰۰۰ نفر برآورد شد که از این میان ۲۸۰ دانشجو با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی، فرسودگی تحصیلی، مقیاس اشتیاق دانشجویان و سازگاری شغلی جمع آوری شد و با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره و نرم افزار SPSS۲۰ تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد بین خودتنظیمی تحصیلی و اشتیاق یادگیری با سازگاری شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰/۰۰۱≥P). همچنین بین فرسودگی تحصیلی با سازگاری شغلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (۰/۰۰۱≥P). همچنین خودتنظیمی تحصیلی، فرسودگی تحصیلی و اشتیاق یادگیری قابلیت پیش بینی ۳۰ درصد از سازگاری شغلی دانشجویان را داشت. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش  نتیجه گرفته شد که انگیزش درونی، تنظیم درون فکنی شده، خستگی هیجانی، ناکارآمدی درسی و اشتیاق عاطفی، شناختی در پیش­بینی سازگاری شغلی دانشجویان نقش مهمی دارند. با توجه به پژوهش حاضر پیشنهاد می شود برای پیش بینی سازگاری شغلی دانشجویان پرستاری؛ میزان خودتنظیمی، فرسودگی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی آنها سنجیده شود.

کلیدواژه ها:

academic self-regulation ، emotional passion ، cognitive passion ، behavioral learning passion ، academic burnout ، job adjustment ، students ، خودتنظیمی تحصیلی ، اشتیاق عاطفی ، اشتیاق شناختی ، اشتیاق رفتاری یادگیری ، فرسودگی تحصیلی ، سازگاری شغلی ، دانشجویان