بررسی رابطه بین مهارت های تفکر با خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان دانشگاه کاشان و علوم پزشکی

مقدمه: خودکارآمدی به عنوان یک عامل انگیزشی، منجر به افزایش عملکرد تحصیلی و کاهش استرس می شود. بنابراین شناسایی عوامل موثر بر خودکارآمدی می تواند تاثیر بسزایی در موفقیت تحصیلی دانشجویان و پیشرفت نظام آموزشی داشته باشد. لذا هدف تحقیق حاضر، تعیین رابطه بین مهارت های تفکر با خودکارآمدی دانشجویان دانشگاه کاشان و علوم پزشکی بود. روش کار: نوع پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه کاشان و علوم پزشکی به تعداد ۹۷۴۲ نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، ۳۰۱ نفر بدست آمد. ابزار گردآوری اطلاعات، دو پرسشنامه مهارت تفکر در قالب ۳۵ سوال و خودکارآمدی با ۲۰ سوال بر حسب طیف پنج درجه ای لیکرت بود. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط کارشناسان تایید شد. پایایی پرسشنامه ها از طریق آلفای کرونباخ برای مهارت تفکر ۸۶/۰ و خودکارآمدی ۷۸/۰ برآورد گردید. تحلیل داده ها در سطح توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی، رگرسیون و آزمون t) با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۸ انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین مهارت های تفکر (۵۱/۰ ± ۲۸/۳) و خودکارآمدی (۶۰/۰ ± ۱۷/۳) بالاتر از حد متوسط ۳ است. بین مهارت های تفکر با خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان (۱۸/۰ = r) رابطه مثبت و معنادار دارد. نتیجه گیری: طبق یافته ها بین مهارت های تفکر با خودکارآمدی دانشجویان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و هر چه این مهارت ها در دانشجویان افزایش یابد به همان میزان بر خودکارآمدی آنان افزوده می شود. لذا دانشگاه ها و مراکز آموزشی می توانند نقش بسزایی در افزایش مهارت های تفکر و خودکارآمدی دانشجویان داشته باشند.

کلیدواژه ها:

Thinking Skills ، Self-Efficacy ، Students ، University ، مهارت های تفکر ، خودکارآمدی ، دانشجویان ، دانشگاه