تاثیر خودآموزی کلامی بر بهبود اجتماعی بودن دانش آموزان با ناتوانی یادگیری

هدف پژوهش حاضر مطالعه ی اثر بخشی خود آموزی کلامی بر بهبود ارتباط اجتماعی بود. روش پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل می.باشد جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان دختر با ناتوانی یادگیری پایه ی چهارم و پنجم ابتدایی در مرکز ویژه ناتوانیهای یادگیری شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۰ -۱۴۰۱ میباشد. ۲۰ دانش آموز به صورت در انتخاب و به صورت تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ی سازگاری اجتماعی بود نتایج آزمون تحلیل کوواریانس پس از تعدیل اثر پیش آزمون نشان داد که خود آموزی کلامی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان با ناتوانیهای یادگیری تاثیر مثبت دارد یافته های این پژوهش را میتوان در کارهای آموزشی و مشاوره به کار برد.

کلیدواژه ها:

خود آموزی کلامی ، سازگاری ، اجتماعی ، ناتوانی های یادگیری