یافته هایی از سن سنجی U-Pb زیرکان در افق های لاتریت-بوکسیت البرز شرقی، استان گلستان، ایران

زیرکان کانی مقاوم در مقابل هوازدگی شیمیایی و فیزیکی است و میتوان در رسوبات با انجام سن سنجی به روش U-Pb به سن منشا این زیرکانهای آواری پیببریم و پروتولیت آنها مشخص میشود. منشاء و سن تشکیل افقهای لاتریت-بوکسیتی در محیط های هوازده جهت تفسیر تکامل تکتونیکی البرز مهم است. سن و منشاء افقهای لاتریت- بوکسیتی قشلاق و سیاهرودبار هدف این پژوهش بوده است. دانه های زیرکان آواری جدا شده از افقهای لاتریت-بوکسیتی دامنه ی سنی بین ۱۶۴ میلیون سال تا ۳,۵ میلیارد سال پیش را نشان میدهد. در این دو افق دانه های زیرکان آواری عمدتا متعلق به نئوپروتروزوئیک میباشند و بیشترین جمعیت متعلق به این بازه زمانی است. تعدادی محدود از نمونه ها متعلق به پالئوپروتروزوئیک هم مشاهده شدهاست که عمدتا از منشاء های دورتر جابجا شده اند. زیرکانهای متعلق به فانروزوئیک احتمالا از سنگهای بازالتی به سن دونین تا کربنیفر و همچنین گرانیتهای کلاستیک، آندزیت و گدازه های بازالتی سازند سلطان میدان میباشند. منشاء زیرکانهای موجود در این افقها پراکندگی نشان میدهند و بطور دقیق سنگ مادر افقهای لاتریت-بوکسیتی مشخص نیست. این سنها پروتولیتهای مختلفی را پیشنهاد میکند و همچنین سن شروع فرآیند هوازدگی و خروج محیط رسوبی از آب مشخص نیست.

کلیدواژه ها:

زیرکان آواری ، سن سنجی ، بوکسیت ، نئوپروتروزوئیک