تحلیل کمی و کیفی آب های زیرزمینی منطقه ساری - نکا

در حال حاضر آلودگی منابع آب زیرزمینی یکی از مهمترین مسایل زیست محیطی و کشاورزی پایدار می باشد. در منطقه مطالعاتی ساری نکا با توجه به قرار گرفتن در نزدیکی دریابخشی از آبخوان های منطقه شمالی فاقد آب شیرین می باشد. در بیشتر گستره دشت نیز آبخوان های آبرفتی بر اثر نهشته شدن رسوبات دریایی پدید آمده است. تخلیه آبخوان های آبرفتی این محدوده بیشتر از ۱۴۹ میلیون متر مکعب در سال تخمین زده می شود از سویی از نظر کیفی تیپ بی کربناته غالب بوده و تیپ کلروره گسترش اندکی دارد. میانیگن هدایت الکتیکی برابر ۱۵۲۷/۰۲ میکروموس بر سانتی متر می باشد. توزیع فراوانی شوری در این دشت به صورتی است که ۱۰ درصد نمونه ها دارای هدایت الکتریکی کمتر از ۹۰۶/۵، ۲۵ درصد نمونه ها کمتر از ۹۹۸/۷۵، ۵۰ درصد نمونه کمتر از ۱۲۳۷/۵، ۷۵ درصد نمونه ها کمتر از ۱۶۸۴/۲۵ و ۹۰ درصد از نمونه ها دارای هدایت الکتریکی از ۲۳۰۹ میکروموس بر سانتی متر می باشند. بنابراین کنترل مستمر منابع آب زیرزمینی منطقه ضروری بوده و مستلزم پایش کمی و کیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

آبخوان ، آب شیرین ، آبرفتی ، تخلیه آب