بررسی عوامل پیش برنده و بازدارنده آموزش های ترویجی در کاهش ضایعات خرما در استان کرمان (مطالعه موردی: شهرستان بم)

یکی از شاخص های بهره وری در توسعه کشاورزی مساله ضایعات کشاورزی است. نبود راه و روش مدون علمی برای ترویج و آموزش ضایعات نخل خرما در کشور مساله اساسی است که این تحقیق در پی حل آنست. این تحقیق از جنبه هدف از نوع کاربردی و به لحاظ روش علی - ارتباطی است که با هدف تعیین پیش یرنده و بازدارنده آموزش های نرویجی در کاهش ضایعات خرما در شهرستان بم انجام شده است. مطالعه داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه تعداد نمونه ها ۲۸۶ نفرنخلکار و ۲۰ نفر کارشناس شهرستان بم نفر تکمیل شده است. روایی ظاهری و محتوایی پرسشنامه با کسب نظرات متخصصان ترویج کشاورزی و باغبانی و اعمال اصلاحاتلازم به دست آمد. پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ به میزان ۹۳ / ۰ تعیین شد. در نهایت تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار SPSS انجام گرفت. نتایج بر مینای مقایسه زوجی نشان داد که مهمترین معیار برای بررسی راهکارهای کاهش ضایعات معیار اقتصادی و آموزشی ، بازاری ، تبدیلی، حمایتی است. علاوه بر این، نتایج مقایسه گزینه ها بر اساس تمامی معیارها نشان داد که مهمترین راهکار کاهش ضایعات نخل و خرما در شهرستان بم به ترتیب عبارت اند از: توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی، آموزش بهره برداران،بهبود کیفیت بسته بندی است.

کلیدواژه ها:

آموزش های ترویجی ، ضایعات نخل ، ضایعات خرما ، بم