بررسی و شناسایی عوامل موثر در بهبود یادگیری در مراکز آموزشی با تاکید بر مفاهیم معماری پایدار

امروزه بحث آموزش و محیط های آموزشی، بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت افراد یک جامعه دارد و یادگیری افراد، نتیجه تعاملبین متغیرهای فردی و محیطی از جمله محیط های آموزشی می باشد. تفکیک متغیرهای فردی و محیطی موثر در یادگیری، کاریبسیار دشوار است؛ زیرا متغیرهای فردی در محیط شکل می گیرند و متغیرهای محیطی نیز به نوبه خود بر متغیرهای فردی تاثیرگذارند. هدف از این پژوهش بررسی و شناسایی عوامل موثر در بهبود یادگیری در مراکز آموزشی با تاکید بر مفاهیم معماری پایدارمی باشد. پیشرفت و عملکرد یادگیرندگان در یک محیط آموزشی، تاثیر یک یا چند عامل خاص و مشخص نیست؛ بلکه برآیندی ازعوامل مختلفی می باشد. درواقع این عوامل و متغیرها، چنان در هم آمیخته و ادغام شده اند که با یکدیگر کنش متقابل دارند و در اینحالت، تعیین نقش و سهم هر یک از آنها به دشواری امکان پذیر است. اهمیت دادن به معماری و توسعه پایدار، ناشی از نیاز انسانامروز در مقابل پیامدهای سوء جهان صنعتی و مصرفی عصر حاضر است. حفظ و حراست از منابع طبیعی جهان، جلوگیری از آلودگی هوا و سایر آلودگی های محیطی، استفاده از مواد و مصالح قابل بازیافت در ساخت و سازها و در نهایت سلامت آینده زمین و بشریت، از موضوعات مهمی است که باید امروزه به آنها پرداخته شود. از جمله عوامل موثر در یادگیری در محیط های آموزشی می توان به عوامل فردی؛ مانند تراکم، استرس و ازدحام و عوامل اجتماعی؛ مانند افسردگی، امنیت و راحتی و عوامل روانشناختی؛ مانند انگیزه، هدف وروش تدریس استاد و عوامل محیطی؛ مانند نور طبیعی و مصنوعی، رنگ آمیزی مناسب و عدم وجود صدای مزاحم اشاره نمود. روش جمع آوری اطلاعات در این پژوهش تلفیقی از روش مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، پایان نامه ها و دیگر منابع اطلاعاتی معتبر می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، محیط های آموزشی ، معماری پایدار ، یادگیری ، عوامل محیطی