کاربرد استصحاب در قوانین مدنی ایران

چکیده در منابع فقهی، استصحاب از جهت مستصحب به دو دسته، استصحاب وجودی و عدمی تقسیم شده است. اکثر فقها هر دو نوع استصحاب را حجت دانسته و در موارد تردید بر اساس آنها اقدام نموده اند. در قوانین موضوعه ایران به صراحت به این دو نوع استصحاب اشاره نشده، لیکن در تدوین برخی از مواد قانونی تلویحا به این اصول اشاره و از آن الهام گرفته شده است. در این مقاله، کاربرد استصحاب وجودی و عدمی در قوانین مدنی (قانون مدنی و قانون آیین دادرسی مدنی) بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

اصول عملیه ، استصحاب وجودی ، استصحاب عدمی ، قانون مدنی ، قانون آیین دادرسی مدنی