اثرعملیات پخش سیلاب برمیزان کربنبیوماس گیاهی درمنطقه رودباران اراک

یکی از راه حل های مناسب و کارآمد برای بهینه سازی استفاده از رواناب بویژه درمناطق خشک و نیمه خشک استفاده از شبکه های پخش سیلاب می باشد که ضمن کاهش خسارات ناشی از سیل درافزایش حجم سفره آب زیرزمینی احیای مراتع و بیابان زدایی موثر است هدف از این تحقیق بررسی پوشش گیاهی شبکه پخش سیلاب رودباران و مقایسه آن با منطقه شاهد است به این منظور درهریک از مناطق پخش سیلاب و شاهد سه پلات جهت نمونه برداری به روش سیستماتیک تصادفی ایجاد گردید و درصد پوشش تاجی و میزان تراکم با روش پلات گذاری اندازه گیری شد نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان دادکهپخش سیلاب برافزایش درصد پوشش تاجی فرمهای رویشی موجود تاثیر معنی داری داشته است از میان گونه های بوته ای موجود تراکم گونه های گون و جارو درشبکه پخش سیلاب افزایش داشته است ولی بین تراکم سایر گونه های بوته ای تفاوت معنی داری مشاهده نشد درمجموع ترسیب کربن توسط گونه های بوته ای غالب درمرتع آبگیری شده با میانگین 900/17 گرم درمترر مربع تقریبا 1/5 برابر ترسیب کربن این گونه ها در مرتع شاهد با میانگین 689/95 گرم درمتر مربع می باشد.

کلیدواژه ها:

کربن آلی بیوماس ، پخش سیلاب ، پوشش گیاهی ، ترسیب کربن ، رودباران اراک