بررسی پاسخ FGF-۲,NGF به ورزش های با مهارت باز و مهارت بسته در جودوکاران زن

ورزش ها را می توان به ورزش های با مهاجرت های باز و مهارت بسته تقسیم بندی کرد. همچنین، انواع ورزش ها اثرات متفاوتی بر عوامل مرتبط با بهبود عملکرد شناختی دارد. بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر یک جلسه تمرین جودو(مهارت باز) و یک جلسه تمرین باوزنه (مهارت بسته) بر سطوح سرمی NGF,FGF-۲ در جودوکاران زن بود. در این مطالعه نیمه تجربی، ۱۱ زن جودوکار (سن: ۳/۵۷±۲۵/۶۰ سال، وزن: ۹/۶۰±۶۶/۲۰ کیلوگرم قد: ۴/۵۰±۱۶۵/۴۰ سانتی متر) به طور داوطلبانه شرکت کردند. آزمودنی ها به فاصله ۱۰ روزدردو جلسه تمرینی جودو و تمرین با وزن برای یک ساعت شرکت کردند. پنج دقیقه پیش و پس ازهر جلسه تمرینی، نمونه خونی از آزمودنی ها گرفته شد. سطوح سرمی FGF-۲,NGF به روش الایزا اندازه گیری شد. تحلیل داده ها به وسیله ازمون های t همبسته و تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری p<۰/۰۵ انجام شد.نتایج نشان داد که به طور معناداری غلظت های سرمی NGF,FGF-۲ پس از هر دو جلسه تمرینی افزایش یافته است. P<۰/۰۵ همچنین، نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که سطوح سرمی FGF-۲ پس از تمرین با وزنه به طور معناداری بیشتر از تمرین جودوافزایش یافت. P=۰/۰۰۱ اما تغییرات سطوح سرمی NGF پس از هر دو جلسه تمرینی یکسان بود P=۰/۵۶۷ به نظر می رسد که ورزش های با مهارت باز و بسته اثرات متفاوتی بر سطوح سرمی FGF-۲ دارند. از اینرو ممکن است سازوکار اثر تمرین جودوو تمرین با وزن بر عملکرد شناختی متفاوت باشد. بنابراین، پیشنهاد می شود برای بهبود بیشتر عملکرد شناختی از هر دوی ورزش های با مهارت باز و بسته استفاده شود.

کلیدواژه ها:

و FGF-۲ ، NGF جودو ، مهارت باز ، مهارت بسته