بهینه سازی زنجیره تامین آب آب شیرین کن اسمز معکوس با رویکرد اقتصادی و زیست محیطی (پژوهش موردی زنجیره تامین آب آب شیرین کن در استان هرمزگان)

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 257

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JESJ-45-4_012

تاریخ نمایه سازی: 9 آذر 1401

چکیده مقاله:

مدیریت زنجیره تامین پایدار، تعاملات بین ابعاد اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی را در برمی گیرد. این پژوهش، مدل ریاضی برنامه ریزی خطی طراحی زنجیره تامین آب آب شیرین کن اسمز معکوس برای بهینه سازی ارزش فعلی خالص هزینه های سرمایه گذاری و بهره برداری کارخانه های آب شیرین کن، خطوط لوله انتقال آب و هزینه های زیست محیطی برای افق زمانی را معرفی می کند. هزینه های زیست محیطی شامل هزینه های مالیاتی ناشی از تولید گاز گلخانه ای CO۲ و هزینه های زیست محیطی رقیق سازی پساب قبل از ورود به دریا است. مدل برای مطالعه موردی زنجیره تامین آب آب شیرین کن اسمز معکوس پنج شهر در استان هرمزگان در افق زمانی ۲۰ ساله پس از کدگذاری در نرم افزار متلب حل شده است. سهم هزینه بخش های زنجیره تامین آب آب شیرین کن در بندرعباس با احتساب هزینه های زیست محیطی برحسب دلار آمریکا در مترمکعب آب شیرین و درصد شامل هزینه کل زنجیره تامین ۰.۵۳۳۴ (۱۰۰%)، کارخانه آب شیرین کن ۰.۳۶۴۰ (۶۸.۲۴%)، خط انتقال ۰.۰۴۵۸ (۸.۵۹%)، مالیات دی اکسید کربن ۰.۰۸۸۵ (۱۶.۵۹%) و رقیق سازی پساب ۰.۰۳۵۱ (۶.۵۸%) است. هرچقدر هزینه رقیق سازی پساب بیشتر شود تاثیرات زیست محیطی بیشتر کاهش می یابد و برعکس. همچنین با کاهش مصرف انرژی سوخت های فسیلی در آب شیرین کن ها مقدار گاز CO۲ کاهش می یابد. برنامه ریزان منابع آب می توانند از مدل ریاضی ارائه شده و نتایج این پژوهش برای گسترش ظرفیت آب شیرین کن استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

زنجیره تامین آب آب شیرین کن ، آب شیرین کن اسمز معکوس ، مدل ریاضی ، مدیریت زنجیره تامین پایدار ، تاثیر زیست محیطی

نویسندگان

محمدرضا مهرگان

گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران

حنان عموزاد مهدیرجی

گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران

شهاب بینائی

گروه مدیریت صنعتی، پردیس بین المللی کیش دانشگاه تهران، کیش، ایران

ولی علی پور

دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران

حسین رضوی حاجی آقا

دانشکده مدیریت، دانشگاه خاتم، تهران، ایران