ارزیابی مدل های رگرسیون کلی و رگرسیون موزون جغرافیایی در مدلسازی مکانی رطوبت خاک، مطالعه موردی: استان فارس

مدل سازی های مکانی از روش های درک و پیش بینی متغیرهای محیطی است. رطوبت سطحی خاک، متغیر کلیدی برای توصیف خشک سالی، تبادلات آب و انرژی بین زمین و هوا کره است. رطوبت خاک علاوه بر اینکه از متغیرهای محیطی تاثیر می پذیرد بر بسیاری از پدیده های محیطی ازجمله رواناب، فرسایش خاک و تولید محصولات تاثیر می گذارد اما به دلیل ثابت نبودن شرایط مکانی و زمانی پارامترهای محیطی به شدت تغییرپذیر است. هدف از این مقاله ارزیابی مدل های رگرسیون کلی و رگرسیون موزون جغرافیایی در مدل سازی مکانی رطوبت خاک استان فارس است. در این راستا پراکندگی رطوبت خاک به عنوان متغیر وابسته و لایه های بارش، آب معادل برف، شاخص پوشش گیاهی و شاخص رطوبت توپوگرافی و به عنوان متغیرهای مستقل انتخاب گردید و سپس با استفاده از مدل رگرسیون کلی (OLS) و رگرسیون موزون جغرافیایی (GWR) به مدل سازی مکانی اقدام شد. بر اساس معیارهای ارزیابی، نتایج نشان داد مدل GWR با۷۱/۰ R۲=قدرت تبیین و برآورد بهتری نسبت به مدل رگرسیون کلی با ۶۶/۰ R۲=دارد. بر اساس نتایج، عوامل مکانی بارش و رطوبت توپوگرافی بیش ترین اثر مثبت و تبخیر و تعرق اثر منفی بر رطوبت خاک در محدوده موردمطالعه را دارند. مدل سازی های مکانی از روش های درک و پیش بینی متغیرهای محیطی است. رطوبت سطحی خاک، متغیر کلیدی برای توصیف خشک سالی، تبادلات آب و انرژی بین زمین و هوا کره است. رطوبت خاک علاوه بر اینکه از متغیرهای محیطی تاثیر می پذیرد بر بسیاری از پدیده های محیطی ازجمله رواناب، فرسایش خاک و تولید محصولات تاثیر می گذارد اما به دلیل ثابت نبودن شرایط مکانی و زمانی پارامترهای محیطی به شدت تغییرپذیر است.

کلیدواژه ها:

بارش ، خودهمبستگی ، رطوبت خاک ، رگرسیون مکانی ، فارس