بررسی مزارعه ازدیدگاه فقهاء امامیه وحنفیه

مزارعه یکی ازمباحث مهم فقهی می باشد که جزء فقه اقتصادی به حساب آمده است در اکثر کتب فقهی فریقین مورد بحث وبررسی قرارگرفته. برای آن شرایط ویژه را ذکر نموده اند. ازمهم ترین شرایط آن دارا بودن عقل، اختیار، عدم سفاهت وعدم محجوریت در مزارعه است که این شرط را بالاتفاق اکثر فقهاء قبول دارند شرط دیگری که در عقد مزارعه بیان شده مشاع بودن نماء، می باشد وحدیث از امام معصوم(ع ) بیان گر مشروعیت این شرط است. شرط سوم تعین حصه میان مالک و زارع است که بصورت ثلث ربع، وخمس انجام داده شود. تعین مدت از مهم ترین شرط مزارعه می باشد که در این تحقیق با ادله ی عقلی و نقلی برای اثبات آن پرداخته شد تعین مدت از شرایط ویژه مزارعه است که اگر با دیده تساهل وتسامح به آن رفتار شود عقد مزراعه کارآیی خود را از دست خواهد داد از شرائط دیگر مزارعه قابلیت داشتن زمین برای زراعت می باشد که فقهاء نیز این بحث را مورد واکاوی قرار داده است وتعین مزروع نیز از شرائط مزارعه است که اکثر فقهاء نظرش بر این است که این شرط تاثیرمهم و از ارکان عقد بحساب می آید در شرط ششم که تعین زمین است برخی فقها براین عقیده اند که اگر زمین تعین نشود غرر لازم می آید وسبب بطلان عقد خواهد بود. در نهایت تعین بذر ومصارف دیگر ازجمله مباحثی هست که فقهاء و دانشمندان امامیه درآن اختلاف دارند برخی تعین را لازم برخی دگر لازم نمی دا ند.دیدگاه فقهاحنفیه درباره شرایط مزارعه  نیز در این تحقیق مورد بررسی قرارگرفته ومهم ترین شرایط که برای مزارعه ذکرنموده اند بالغ وعاقل بودن طرفین مزارعه می باشد تعین مدت، وتعین زمین ،تعین حصه، وتعین بذر، ازجمله شرایطی است که به آن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

مزارعه فقهاء ، دیدگاه ، عقد ، فقهاءحنفیه