نقش عوامل فردی و سبک رهبری بر ارتباطات علمی اعضای هیات علمی: یک مطالعه ترکیبی

هدف: هدف پژوهش بررسی نقش عوامل فردی و سبک رهبری بر ارتباطات علمی با استفاده از روش ترکیبی بود. روش شناسی: روش پژوهش، ترکیبی از نوع طرح متوالی– تبیینی-پیگیری تبیین ها انجام شد. جامعه آماری شامل اعضای هیات علمی دانشگاه های مراکز استان ها بود که با استفاده از جدول مورگان به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب ۳۷۸ نفر به عنوان حجم نمونه مشخص گردید. گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه محقق ساخته انجام شد. جامعه آماری بخش کیفی شامل ۱۶ نفر با مرتبه استادیار به بالا به صورت هدفمند انتخاب شدند. گردآوری داده های بخش کیفی بر اساس روش مصاحبه ی نیمه ساختار یافته و تحلیل آن از شیوه تحلیل محتوا با رویکرد قیاسی مقوله ها استفاده شد.یافته ها: نتایج بخش کمی نشان داد متغیرهای ویژگی های شخصیتی، ویژگی های سبک شناختی، تضاد سازمانی، و سبک رهبری توانستند واریانس ارتباطات علمی را به صورت معنا داری تبیین کنند. نتایج بخش کیفی نشان از تایید برونداد بخش کمی داشت و مقوله ها و عوامل فرعی موثر بر ارتباطات علمی شامل ۲۳۵ کد اولیه ۳۳ مفاهیم بود. نتیجه گیری: به طور کلی یافته ها حاکی از تاثیر مستقیم اکثر متغیرهای مورد بررسی بر ارتباطات علمی بود.

کلیدواژه ها:

عوامل فردی ، سبک رهبری ، ارتباطات علمی ، روش ترکیبی ، دانشگاه ها