یادگیری خود تنظیمی به عنوان صلاحیت میان برنامه ای

هدف از پژوهش حاضر، هنجاریابی مقیاس یادگیری خودتنظیمی به عنوان صلاحیت میان برنامه ای در بین دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی ( دوره دوم)، دبستان اکبرزاده وبررسی ساختار عاملی آن می باشد. به همین منظور در مطالعه مقدماتی جهت بررسی پایایی به روش بازآزمایی و بررسی آیتم ها به لحاظ نوشتاری و درک مفهوم ،۳۰ نفر ا زدانش آموزان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه یادگیری خود تنظیمی به عنوان صلاحیت میان برنامه ای متشکل از ۵۲ سوال و ۱۴ عامل بر روی نمونه اجرا شد. جهت بررسی پایایی مجموع سوالات پرسشنامه از آلفای کرونباخ و بازآزمایی استفاده شد. پایایی پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ ۷۴۵/۰ و ضریب همبستگی کل بین دو بار اجرا در روش باز آزمایی ۹۰۸/۰ به دست آمد. در مرحله دوم ، جهت بررسی ساختار عاملی پرسشنامه ازروش تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شدو برای اطمینان نسبت به کفایت نمونه برداری و صفر نبودن ماتریس همبستگی داده ها، آزمون KMO محاسبه گردید؛ که برابر با ۸۹۱/۰ می باشد و آزمون بارتلت نیز با درجه آزادی ۱۳۲۶ معنی دار می باشد . بنابراین با توجه به کفایت نمونه برداری و معنی داری آزمون بارتلت ، ماتریس همبستگی داده ها برای تحلیل عاملی مناسب است و اجرای تحلیل عاملی امکان پذیرمی باشد .