بررسی آموزش و پرورش فراگیر در ایران با نگاهی تطبیقی بر سایر کشورها

آموزش و پرورش نهادی است که در سطح اجتماع یکی از کلیدی ترین و آینده سازترین وظایف را در اختیار دارد. همه ما نسبت به هدف این نهاد و نظام که پرورش نیروی انسانی کارآمد و اثر بخش است واقف هستیم. محدودیت و مانع تراشی در آموزش در مسیر عده ای از دانش آموزان نیازمند توجه ویژه ممکن است موجب بی تفاوتی نسبت به سرمایه ملی و فرهنگ و هویت ملی شود. لذا همه هم سن و سالان شایسته علم اندوزی هستند. آموزش فراگیر اصطلاحی است که بذر آن به تازگی در کشور ایران در حال رشد است آموزشی که در آن نظامهای آموزش و فعالان طرح بدنبال یکپارچه و هماهنگ سازی مقوله آموزش یکسان برای همه کودکان هستند. آموزش بدون تبعیض نژاد پرستی، رنگ ها و طبقه ها. در این مقاله سعی بر آن شده تا مرور مختصری بر چیستی و تاثیرات این طرح بر نظام آموزش و پرورش کشور شود و ضمن بررسی محاسن و معایب حاصل شده از این طرح به بررسی تطبیقی آن در سطح سایر کشورها بپردازیم.

کلیدواژه ها:

آموزش فراگیر ، دانش آموزان استثنائی ، نیازهای ویژه