کنکاشی برداوری داخلی درآیین دادرسی مدنی

امروزه با توسعه هرچه بیشتر قراردادی و خصوصی به تبع آن اختلافات اشخاص نیز افزایش پیدا نموده است و نفع هر دو طرف در این است که از روشی صحیح مطمین و سریع در حل اختلاف گردیده استفاده نمایند داوری مطلوبترین روش در این خصوص میباشد. از اینرو قوانینی در زمینه داوری در همه کشورها وضع گردیده است که قریب به اتفاق کشورها و جوامع از این قانون درداوریها تبعیت مینمایند. نکته قابل توجه در خصوص رای داور آن است که امکان صدور رای غیابی از طرف داورنه در قانون پیش بینی شده است نه با محدود بودن مهلت داوری می توانست پیش بینی شودو مضافا به اینکه اعتراض به رای داور در قالب شکایت و بطلان آمده است نه تجدیدنظرخواهی یا واخواهی در رسیدگی داور امکان حدوث طواری به جهاتی از جمله جعل و تزویر درسند با تعیین جاعل ومقدور بودن تعقیب رسیدگی به اصل نکاح و طلاق ونسب وجود خواهد داشت که موجب توقف رسیدگی خواهد شد و نیزصدور قرار تامین خواسته تامین دلیل و دستور موقت و جلب ثالث در اثناء رسیدگی در صلاحیت دادگاه ذیصلاح خواهد بود که وفق مقررات آیین دادرسی انجام خواهد شد. ابلاغ رای داور مقدمه اجرای آن است که با تقاضای محکوم له و از طریق دادگاه صالح انجام می پذیردکه حتی المقدور می بایست ابلاغ واقعی رای به محکوم علیه به عمل آید تاحق دفاع ولی محفوظ باشد و با ابلاغ رای مهلت اعتراض شروع خواهد شد. در خصوص آثار رای داور به اختصار به ترتب اثر امر قضاوت شده و اعتبار قضیه محکوم بها به رای داور نظربه اینکه رسیدگی از طریق داوری همسنگ رسیدگی قضایی است بررای صادره اماره حقیقت مترتب بوده و دادگاه و هیچ مرجع دیگری نمی تواند دعوایی را که از طریق داوری فیصله یافته مجددا استماع نماید و در نظام حقوی ایران با عنایت به بند ۶ ماده ۸۴ قانون دادرسی مدنی که حکم اعتبار امر مختومه را مقرر می داردوبا توجه به ماده ۴۶۳ در صلاحیت ذاتی داوریاداوران در رسیدگی به مورد اختلاف و مواد ۴۸۸ و ۴۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی رای داور از اعتبار امر قضاوت شده برخوردار می باشد.مادر این مقاله داوریداخلی در آیین دادرسی مدنی می پردازیم.

کلیدواژه ها:

داوری داخلی ، آیین دادرسی ، دادرسی قضایی ، قانون مدنی