معماری و شهرسازی از دیدگاه جرم شناسی

این مقاله به صورت توصیفی، تحلیلی نگارش گردیده، با هدف هشداری برای جدی تلقی کردن عوارض برنامه ریزی و طراحی های نسنجیده و جامع نبودن بسیاری از طرح های شهری به دلیل کمرنگ بودن استفاده از کارشناسان و خبرگان رشته های علوم انسانی از جمله جرم شناسی، میتوان در اینجا به دستاوردهای مقاله اشاره کرد که اعم است از ایجاد زمینه هم اندیشی بین جرم شناسان و طراحان شهری و بررسی امکان پیشگیری و کاهش جرائم و ناهنجاری ها با توجه به نظریه های علم حقوق و رویکردهای جرم شناسی در جهت کاهش آسیب های اجتماعی، اگرچه در سالهای اخیر پیشرفت های ارزشمندی در زمینه مهندسی در کشورمان انجام شده با این وجود لازم است بر جنبه هایی نیز در مهندسی تاکید و بازنگری کنیم. از آن جمله مبحث رعایت موازینی از طراحی و شهرسازی می باشد که می تواند باعث کاهش یا پیشگیری عوامل جرم زا باشد. رشد شتابان جمعیت شهرنشین مسائل و مشکلات فراوانی را در شهرها در پی داشته، به طوری که امروزه، امنیت و آسایش شهروندان را تهدید می کند. معمولا اعمال مجرمانه در قسمت هایی از شهر بیشتر اتفاق می افتد. چون مجرمین در انتخاب مکان بسیار سنجیده عمل می کنند و اماکنی را جهت اعمال مجرمانه خود برمی گزینند که ارتکاب جرم در آن با خطر کمتر و سرعت بیشتر امکان پذیر باشد. و ممکن است مواردی از این نقاط ناشی از برنامه ریزی یا طراحی شهری نسنجیده باشد. پس برنامه ریزان شهری می تواند توجه ویژه ای به موضوع داشته باشند. CPTED (پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی) از تکنیک هایی است که می تواند در این راستا به برنامه ریزان کمک نماید. فرضیه ی این مقاله بر این اساس است که تعامل و همکاری میان رشته ای بین جرم شناسان و برنامه ریزان و طراحان شهری در کنترل و کاهش جرایم موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

جرائم شهری ، طراحی محیطی ، جرم شناسی