بررسی تاثیر ساختار مالکیت و جریان نقد عملیاتی بر کارایی دارایی

در این پژوهش به اثر تعدیل کننده ساختار مالکیت و جریان نقد عملیاتی بر کارایی دارایی مورد بررسی قرار گرفت. کارایی دارایی ثابت معیار معکوسی از هزینههای نمایندگی و نمادی از تئوری نمایندگی است. جریان نقد عملیاتی شرکت نمادی از تئوری جریان وجوه نقد است. ساختار مالکیت نمادی از تئوری نظام راهبری شرکتی است و در این پژوهش از سه نوع مالکیت نهادی، مالکیت مدیریتی و مالکیت دولتی استفاده شده است. روش پژوهش توصیفی-پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار و برای انجام تحلیل ها تعداد ۱۲۷ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی ۶ ساله سال های ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۹ مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور دو فرضیه اصلی و سه فرضیه فرعی تدوین و با استفاده از روش رگرسیون و مدل اثرات ثابت مورد بررسی قرار گرفته شد و شواهد نشان داد که رابطه معنی داری و منفی بین جریان نقد عملیاتی شرکت و کارایی دارایی های ثابت وجود دارد. در شرکتهایی که با جریان نقد عملیاتی زیادی مواجه هستند، مدیران در بکارگیری این وجوه به رفتارهای فرصت طلبانه روی آورده و این موضوع منجر به تشدید ناهمسویی منافع مدیران و سهامداران میگردد. در حقیقت این رویداد، کاهش کارایی دارایی های ثابت و افزایش هزینه های نمایندگی را بدنبال خواهد داشت. شواهد نشان داد که تنها مالکیت مدیریتی از نقش نظارتی معنیداری در تعدیل رابطه معنیدار منفی بین جریان نقد عملیاتی شرکت و کارایی دارایی های ثابت برخوردار است. به عبارتی با در نظر گرفتن اثر مالکیت مدیریتی، شرکت های دارای جریان نقد عملیاتی بالا و مالکیت مدیریتی بالا، با افزایش کارایی دارایی های ثابت و کاهش هزینه های نمایندگی روبرو شدند. این در حالی است که شواهدی از نقش نظارتی معنیدار مالکیت نهادی و مالکیت دولتی در تعدیل رابطه معنیدار منفی بین جریان نقد عملیاتی شرکت و کارایی دارایی های ثابت بدست نیامد. در نهایت به ارگان های تصمیمگیرنده در مورد الزام وجودی نظام راهبری شرکتی قوی پیشنهاد میگردد این موضوع را مدنظر قرار دهند و در راستای هرچه بهتر شدن امکان اجرای نظام راهبری قوی و منسجم گام بردارند.

کلیدواژه ها:

مالکیت دارایی ، جریان نقد عملیاتی ، هزینه های نمایندگی ، مالکیت نهادی